Ο Νίκος της υπομονής και της σιωπής. Ο Νίκος της ευγένειας και της αγάπης. Που ανάσαινε τον κόσμο με έναν τρόπο βαθύ, λυπημένο και αθόρυβο. Που λάμβανε ένα και επέστρεφε δέκα. Ο καρτερικός. Που διέσχιζε τις εντάσεις, τις συγκρούσεις και τους θυμούς συνεχίζοντας να περπατά, συνεχίζοντας να προσφέρει την καρδιά του. Ο Νίκος που μπορούσε να συντροφέψει, επειδή αισθανόταν τα συναισθήματα. Ο Νίκος που στήριξε το ΚΙΑ και τους ανθρώπους του για πολλά χρόνια, κρατώντας το ρυθμό της Δευτέρας; της Πέμπτης; - ποια μέρα ήταν; Ξεχνάμε, θα ξεχάσουμε τη ημέρα, αλλά ποτέ αυτά τα πολύτιμα που συνέβαιναν εκεί, στη Γραμματεία, στις καρτέλες, με τους ασθενείς, την προσήλωση στην ουσία και στην αλληλεγγύη. Αυτά τα ελάχιστα που κάνουν τη γη να γυρίζει. Αυτά που ήταν για εμάς ο Νίκος.
Με βαθιά λύπη αποχαιρετούμε το Νίκο Ρίζο.
Άρθρο 21 παρ.3 του Συντάγματος «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων»
Μέρος 2ο Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι προετοιμασία έπρεπε να γίνει? (μεταξύ 1ου και 2ου κύματος της πανδημίας μεσολάβησαν έξι μήνες)
Προϋπόθεση για την επιτυχή αντιμετώπιση των επιδημιών (ειδικά σε περίπτωση μη ύπαρξης εμβολίου) είναι η ύπαρξη μόνιμου μηχανισμού επιδημιολογικής επιτήρησης στην κοινότητα, ο οποίος επιτρέπει τη συστηματική, δειγματοληπτική και συνεχή ανίχνευση κρουσμάτων λοιμωδών νοσημάτων πριν και κατά τη διάρκεια της επιδημίας. Δίνοντας πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για την εξέλιξη της επιδημίας βοηθάει στη στοχευμένη εφαρμογή περιοριστικών μέτρων και το έλεγχο της αποτελεσματικότητάς τους.
Η ενίσχυση του υγειονομικού προσωπικού και η ενδυνάμωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με σκοπό την ενημέρωση του πληθυσμού, τον έλεγχο της διασποράς και την θεραπεία των ασθενών που δεν χρειάζονται νοσηλεία συμβάλλουν αποτελεσματικά στην πρόληψη της διασποράς. (Φυσικά όλα αυτά έχουν νόημα μόνον όταν όλοι οι άνθρωποι έχουν εύκολη επικοινωνία και πρόσβαση στο σύστημα υγείας)
Η γενικευμένη και οριζόντια κοινωνική απομάκρυνση (δηλαδή το lockdown) είναι το τελευταίο μέτρο για τον έλεγχο μιας επιδημίας.
Περισσότερα: Μέρος 2ο: Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι προετοιμασία έπρεπε να γίνει?
Άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων»
Μέρος 1ο. Γιατί δεν μειώνεται η διασπορά του ιού μετά από 5 εβδομάδες lockdown; Ποια είναι τα εκκολαπτήρια της πανδημίας;
Παρόλη την συνεχή και ασταμάτητη προσπάθεια κυβέρνησης, ΜΜΕ και κάποιων τηλεοπτικών σταρ «ειδικών επιστημόνων» να ενοχοποιήσουν τους νέους και ανεύθυνους, τους αμέριμνους και χαλαρούς που βγαίνουν άσκοπους περιπάτους, τους γλεντζέδες που κάνουν πάρτι εν μέσω πανδημίας, τους αρνητές του κορονοϊού, τους διαδηλωτές και τον κάθε πολίτη ατομικά ως αποκλειστικά υπεύθυνους για τη διασπορά, η αλήθεια είναι πολύ απλή και προφανής. Ειπώθηκε δια στόματος Σωτήρη Τσιόδρα, επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής που εισηγείται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη: «Το 86% των μεταδόσεων συμβαίνει μέσα σε κλειστούς χώρους». Ποιοι είναι αυτοί οι κλειστοί χώροι; ΜΜΜ, εργασιακοί χώροι, σούπερ μάρκετ, οικογενειακή εστία, νοσοκομεία - οι χώροι δηλαδή που κινείται και ζει ο κάθε άνθρωπος ακόμα και σε εποχή lockdown. Και τι συμβαίνει σε αυτούς;
Το Kοινωνικό Iατρείο Aλληλεγγύης με μία σειρά κειμένων προσπαθεί να θέσει κάποια από τα ερωτήματα που απασχολούν την κοινωνία σήμερα, σε ό,τι αφορά στη δημόσια υγεία στην εποχή της πανδημίας.
- Γιατί δεν μειώνεται η διασπορά μετά από 6 εβδομάδες καραντίνας; Ποια είναι τα εκκολαπτήρια της πανδημίας;
- Τι προετοιμασία έγινε από το κράτος και την κυβέρνηση από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα για τον έλεγχο της πανδημίας;
- Τι συμβαίνει στα νοσοκομεία μας; Τι γίνεται με την νοσηρότητα εκτός covid;
- ΜΕΘ: ποια είναι η πραγματική εικόνα;
- Επίταξη του ιδιωτικού τομέα στην υγεία ή μήπως επιδότηση των ιδιωτικών κλινικών;
Ελπίζουμε ο προβληματισμός μας να συμβάλλει, ώστε να δοθούν οι απαντήσεις που τους αντιστοιχούν.
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, Δεκέμβρης 2020
Το Κοινωνικό Ιατρειο Αλληλεγγυης Θεσσαλονικης πενθεί το σύντροφο Βύρωνα Λαζαρίδη, μέλος του ενεργό, ψυχικά και επιθυμητικά, μέχρι το ζοφερό σημερινό καιρό.
Ο θάνατος τον βρήκε στη μοναξιά του Covid 19, προς μεγάλη μας λύπη, ωστόσο αυτός έζησε πάντα εν μέσω φίλων και συντρόφων, σε μια αδιάκοπη ροή συζητήσεων, αναζητήσεων, δράσεων, πρακτικών, προβληματισμών, στη βαση της επιθυμίας του για την ανατροπή των πραγμάτων.
Εμείς γνωρίσαμε ένα Βύρωνα που απέπνεε κάτι από το φαντασιακό φορτίο του ονόματος του: ευγένεια, ρομαντισμό, ρεαλισμό, και μια αδάμαστη θέληση. Σε όποια θέση και αν έβαλε τον εαυτό του, επαγγελματική, κοινωνική, πολιτική, φιλική και συνεργατική, το έκανε από μια βάση κατεξοχήν πολιτική και ενιαία, που εκφράζονταν είτε ως εξανθρωπισμός της ψυχιατρικής, είτε ως ριζοσπαστισμός και αυτοθέσμιση κοινωνικών ζωνών εκτός συμφερόντων και κέρδους .
Η επαφή με τον Βύρωνα προέτρεπε και δημιουργούσε ένα κλιμα ευγένειας, χιούμορ, αισιοδοξίας, ψυχραιμίας αλλά και προβληματισμού, όπου συχνά διαφαίνονταν ένας δυναμισμός επίμονος και θαρραλέος. Η συμμετοχή του, παρά τη σωματική του δυσκολία, στη τελευταία συνάντηση στο Κοινωνικό Ιατρείο, ενθάρρυνε όλους μας ότι κάνουμε κάτι που αξίζει και αυτό είναι το ζωντανό ίχνος του Βύρωνα που φέρουμε μέσα μας..