Το αγωνιστικό πένθος γονιών και συγγενών, αυτή η δύναμη που γεννιέται από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι που πυροδότησε τη συγκίνηση και την κινητοποίηση μιας κοινωνίας που ένιωσε ότι παραβιάζονται οι κόκκινες γραμμές της, αυτά τα όρια που δεν μετακινήθηκαν εδώ και χρόνια σε μια ζωή σε “λειτουργία επιβίωσης” με ακρίβεια, τεράστια απώλεια σε δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ΜΜΜ κ.α.), επισφάλεια, χαμένα εργασιακά δικαιώματα, αστυνομική αυθαιρεσία.
Αυτό το ηχηρό και διεκδικητικό πένθος μας θυμίζει και μας κάνει να νιώσουμε στο πετσί μας ότι η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, η διασπάθιση δημόσιου χρήματος, η διαπλοκή της εξουσίας με ισχυρά συμφέροντα και τα κέρδη τους δεν είναι αόριστες έννοιες αλλά μας ζητούν θυσίες ακόμη και της ζωής μας.
Η καθεμία και ο καθένας από μας ασκείται στο να καταπίνει την οργή του και να συμβιβάζεται. Μπροστά όμως στο μαζικό έγκλημα και τη συγκάλυψή του, έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα «γιατί όχι και σε μένα», αγανακτεί, συντάσσεται με τον αγώνα των συγγενών για δικαιοσύνη και στις 26 Ιανουαρίου πλημμυρίζει τους δρόμους σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό κάτω από το σύνθημα-σύμβολο «Δεν έχω οξυγόνο».
Η αρχική μικρής διάρκειας αμηχανία της κυβέρνησης σύντομα αναστηλώθηκε και οργανώθηκε, παρά τον πανικό της, μπροστά στο νέο ραντεβού όλων στους δρόμους στις 28 Φεβρουαρίου. Μη έχοντας κάνει τίποτε επί δύο χρόνια για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, αδιαφορώντας για την υγεία και την αποκατάσταση των επιζώντων, επιδίδονται σε μία επιχείρηση χλευασμού, λοιδορίας και συκοφάντησης συγγενών. Ανοιχτά και με εχθρότητα «αστυνομεύουν» το πένθος και κάνουν μαθήματα ευπρέπειας σε χαροκαμένες μάνες. Στο χορό επίσημες δηλώσεις υπουργών, λιβελογραφήματα, fake news από ένα στρατό που τον αποτελούν αρθρογράφοι, κρατικοδίαιτοι θεσιθήρες διανοούμενοι και τα τρολ του διαδικτύου.
Όσο οι μέρες πλησιάζουν, μπροστά στο φόβο της μαζικότητας των συγκεντρώσεων έχουν αρχίσει μαφιόζικου τύπου προειδοποιήσεις («θα γίνει κάτι πολύ κακό»), προληπτικοί εκφοβισμοί και συλλήψεις, απολύσεις εργαζομένων που δηλώνουν ότι θα απεργήσουν.
Οι αδικοχαμένοι νεκροί έχουν ονόματα, οικογένειες, φίλους και την κοινωνία μαζί τους.
Δε θα μπαζωθούν ξανά μέσα σε ένα βουβό, παραιτημένο και μετέωρο πένθος.
Το ΚΙΑ θα είναι εκεί.
Μαζί τους για δικαίωση και δικαιοσύνη.
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου - ώρα 11:00, στο Άγαλμα Βενιζέλου
Στο μπλοκ του ΚΙΑ θα βρίσκονται γιατροί εξοπλισμένοι με βαλιτσάκια πρώτων βοηθειών. Για οποιαδήποτε ανάγκη προκύψει, μπορείτε να απευθυνθείτε στους ανθρώπους με τα φωσφορίζοντα γιλέκα που φέρουν το λογότυπο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, Φλεβάρης 2025