Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, που φέτος κλείνει τα 6χρόνια παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να μην απαντήσει στο απαράδεκτο, συντεχνιακό αίτημα του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου προς τον υπουργό Υγείας να κλείσει τα κοινωνικά φαρμακεία.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τη δράση των κοινωνικών ιατρείων - φαρμακείων που ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες του κόσμου στα χρόνια των "μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας μας".
Περισσότερα: ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Ο Π.Φ.Σ.)
Οι «Σκουριές» είναι το Μεγάλο Κακό που αρνούμαστε να ακούσουμε, να δούμε και να σκεφτούμε, ελπίζοντας ότι δεν συμβαίνει. Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας σωπαίνουν, οι ιατρικοί σύλλογοι δεν μιλάνε, ούτε οι ιατρικές σχολές λένε κάτι και τα ΜΜΕ αποσιωπούν το τι συμβαίνει εκεί. Η εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική ωστόσο προετοιμάζεται και πολύ σύντομα θα είναι πραγματικότητα. Υπάρχουν ήδη σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον από το παλιό, μικρό, υπόγειο μεταλλείο στο Μαντέμ Λάκκο – Μαύρες Πέτρες, που βγάζει μόλυβδο και ψευδάργυρο. Μαζί με το νέο μεγάλης κλίμακας επιφανειακό μεταλλείο στις Σκουριές και την τεράστια υπόγεια επέκταση του μεταλλείου στην Ολυμπιάδα, θα αποτελέσουν μια τεράστιου μεγέθους επέμβαση στο ζωτικό μας χώρο.Η εξόρυξη προχωρά και εμείς οδεύουμε κουφοί, τυφλοί και αμέτοχοι, χωρίς αντίσταση, σε ένα μέλλον με βαριά ρύπανση και υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Η ιατρική έρευνα μιλάει για αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Όσοι ακόμα υποστηρίζουν την «επένδυση» ως καλό για τον τόπο, αν εξαιρέσουμε τους εργαζόμενους, που πιθανόν τους κινεί η απελπισία που δημιούργησε η κρίση, είναι ή τραγικά αφελείς ή πληρωμένοι.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη της εκτεταμένης άρνησης μπροστά στο Κακό, το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης αποφάσισε να πληροφορεί το κόσμο για τους κινδύνους που δημιουργεί η εξόρυξη για την υγεία και τη ζωή.
Εμείς, οι άνθρωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, ζητάμε από κάθε αρχή - δικαστική, οικονομική, πολιτική - να μην εμποδίσει την λειτουργία του εργοστάσιου από τους εργαζόμενους του και να διευκολύνει τις προσπάθειές τους να νομιμοποιήσουν την λειτουργία του, για να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους.
Μετά από τεσσεράμισι χρόνια λειτουργίας και έξι χρόνια αγώνα από εμάς τους εργαζόμενους στην ΒΙΟ.ΜΕ., η δικαστική εξουσία δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τις επιθέσεις τις εναντίον μας.
Και ενώ έχει περάσει μια κατάπτυστη πρόταση για την πτώχευση, και έχει απορρίψει την προσπάθεια των εργαζομένων για να συνεχίσουμε την λειτουργία του εργοστάσιου, έρχεται τώρα να επιβάλει την τμηματική πλειστηρίαση των μέσων παραγωγής· των μέσων που επί τεσσεράμισι χρόνια τώρα θρέφουν δεκάδες οικογένειες. Αυτή είναι η ευθύνη των “έντιμων” δικαστικών που σε κάθε περίπτωση το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να καταστρέψουν ό,τι με τόσο κόπο στήσαμε εμείς οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ.